پیلینگ شیمیایی که همچنین با عنوان لایه برداری شیمیایی شناخته شده است یکی از روشهای جوانسازی پوست است. لایه برداری های شیمیایی برای درمان ناهمامنگی های بوجود آمده درصورت که ناشی از گذشت سالیانی ازعمر انسان که درمعرض عوامل مختلف بوده است (اصطلاحا Photoaging ) مانند (آسیب اشعه نورخورشید)، چین وچروک، اسکار، آکنه، ضایعات پیش سرطانی و تغییر رنگ (یا dyschromi) بکاربرده می شود. لایه برداری های شیمیایی موجب بوجود آمدن جراحتی کنترل شده در پوست می شوند که باعث رشد پوست جدید با ظاهری بهبود یافته می شود.
بسیاری از مواد شیمیایی مختلف از جمله اسید گلیکولیک، اسید تریکلراستیک(TCA)، اسید سالیسیلیک، محلول «جسنر» و فنٌل دراین روش استفاده می شود. محلولهای مختلف شیمیایی باعث برشهای مختلفی در پوست میشوند. دو لایه از پوست وجود دارد که لایه بیرونی اپیدرم یا روپست و لایه درونی درم یا درون پوست نامیده می شود. لایه برداری سطحی (مثل گلیکولیک اسید) تولید جراحت یا برش بسیار سطحی ای محدود فقط به  اپیدرم می کند. لایه برداری سطحی می تواند به بهبود شرایطی مانند آکنه و dyschromia کمک کند. درلایه برداری های عمیق تر (به عنوان مثال لایه برداری فنل) جراحت در داخل درم بوجود می آید و این امر می تواند مانع آسیبهای سنی و چین و چروک های رو به جلوشود. به طور کلی، نتایج لایه برداری های عمیق بسیار تاثیر گذارتر است اما درعوض به دوره بهبود طولانی تری احتیاج دارد و احتمال زیادی می رود که عوارضی را به همراه داشته باشد.
در واقع لایه برداری های شیمیایی برای صدها سال استفاده شده است و سابقه ایمنی به اثبات رسیده ای ازآن در دسترس می باشد. با این حال، انجام لایه برداری های شیمیایی برای هر فردی مناسب نیست. به عنوان مثال، افرادی که در بهداشت عمومی ضعیف به سر می برند نباید لایه برداری کنند. همچنین، عفونت فعال و برخی ازداروها (مانند ایزوترتینوئین «آکوتان») ممکن است مانع استفاده از انواع لایه برداری شیمیایی خاصی به خصوص متوسط و عمیق شوند. گاهی اوقات نباید لایه برداری های شیمیایی را برای افرادی که دارای زخم غیر طبیعی، بیماری های پوستی خاص، و یا کسانی که به تازگی جراحی داشتند استفاده کرد. شما و پزشک شما باید تصمیم بگیرند که آیا عمل لایه برداری های شیمیایی برای شما ایمن است یا خیر.
روش لایه برداری شیمیایی:
لایه برداری های شیمیایی معمولا با پاک کردن شدید پوست آغازمی شود. عمق لایه برداری بستگی به مواد شیمیایی استفاده شده دارد. لایه برداری های بسیار سبک (به عنوان مثال اسید گلیکولیک کم قدرت، 10-20 ٪ TCA) تنها به سلولهای مرده پوست که در بالای  اپیدرم قرار دارند نفوذ می کند. گاهی، این سطح از لایه برداری "تراش" نامیده می شود. در لایه برداری های سبک (70 ٪ اسید گلیکولیک، 25-35 ٪ TCA) تمام اپیدرم جراحت بر می دارد و بازسازی اپیدرم جدید را تحریک می کند. این سطح از لایه برداری شیمیایی ممکن است یک احساس سوزش در طی عمل تولید کند. بهبود لایه برداری سبک سریع بوقوع می انجامد از این رو به آن نام "لایه برداری Lunchtime یا کوتاه مدت" داده شده است. بهبود در ظاهر پوست photoage شده و اسکار معمولا در بهترین حالت خود روی می دهد. لایه برداری های عمق متوسط موجب جراحت در سطح فوقانی درم می شوند. جراحت درم، موجب تحریک ساخت کلاژن شده و باعث بهبود سطح پوست می شود. معمولا 35 ٪TCA در ترکیب با یکی از مواد شیمیایی مانند اسید گلیکولیک، با امنیت کامل و با حداقل زحمت استفاده می شود. احساس سوزش شایع ترین شکایت در طی عمل است که معمولا به خوبی با گذاشتن کمپرس سرد و یا بی حس کننده های موضعی کنترل می شود. لایه برداری عمیق موجب جراحت در لایه های وسطی درم شده و معمولا بوسیله محلول فنل انجام می گیرد. لایه برداری شیمیایی عمیق ممکن است نتایج چشمگیر مانند حذف شیارهای عمیق و اسکار را ارائه دهد. با این حال، عوارضی از قبیل اسکار، تغییرات دائمی بافت، تاریکی و تیرگی و قرمزی پوست می تواند رخ دهد. علاوه بر این، در طول لایه برداری عمیق، از بی حسی موضعی یا بیهوشی استفاده می شود و علائم حیاتی باید بطورپیوسته درهمه لحظات عمل باید بررسی شود. در دوره ی ریکاوری (یا زمان بهبود) عمل لایه برداری عمیق از بانداژ کششی استفاده می شود و تحت شرایط عادی تا یک ماه به طول می انجامد. لایه برداری فنل فقط باید توسط پزشکان متخصص با تجهیزات مانیتورینگ مناسب انجام شود.